Maand: september 2016
Wij 4-ren het leven
We gaan naar een plaats
Waar alleen de liefde gaat
Waar de liefde stroomt
Zonder grenzen
Als aanvullende polen
Completeren wij ons kunnen
Smeden we gevoel en denken
Tot een liefdesring
Wij vieren het leven
Door ons te verbinden
En waar we dansen
Omsluiten we elkaar met ons hart.
De samenbloei van ons leven
Door het leven te omarmen
Worden we ons bewust van het verlies
En beseffen we steeds meer
Dat begrip de bloei is van de liefde.
In de samenbloei van ons leven
Pakken we onze passies groots aan
Zoeken we de grens van ons kunnen
En vinden we steeds vaker de stilte bij elkaar
We leren van ons doen
En helen met ons hart
We zoeken beschutting tegen de winter
En weten dat het altijd weer lente wordt.
Waar tijd geen haast kent
Jij bent het land van mijn dromen
Het land zonder grenzen
Waar tijd geen haast kent
En ontdekken bevrijdt
Jij bent de spiegel van mijn leven
De spiegel die mij aanvult
Het beeld dat mij bewust maakt
En mijn innerlijk doet leven
Wij zijn het samen van onze wensen
Het samen door de poort
Waar het leven meer is dan jij en mij
En onze weg is waar wij ons hart voelen kloppen.
We zijn wat we doen
Praten helpt
Maar doen leert
Denken doe je vooraf
Leren altijd achteraf
We hebben de tijd om te benutten
Niet om te verdwalen in mogelijkheden
We weten wat we kunnen
We zijn wat we doen.
We zeggen Ja
Ja om te delen
Om oneindig vaak te delen
En samen ons geluk te beleven.
Er waren eens twee treintjes
Er waren eens twee treintjes
En ieder had zijn eigen spoorlijntje
Iedere dag vertrokken ze
En ’s avonds kwamen ze terug
Ze maakten een rondje over hun spoorlijntje
Het verveelde nooit
Mensen stapten in
En mensen stapten uit
En als het dan donker werd
En de locomotiefjes hun bedjes opzochten
Begonnen ze te dromen
Eens een ander rondje te maken
Om ooit zelf eens met de trein te kunnen
Je te laten rijden
En je te laten verrassen
En samen te genieten van de reis
Op een dag gebeurde het
Dat de spoorlijntjes elkaar ontmoeten
En door een wissel aan elkaar werden verbonden
Opeens was de wereld twee keer zo groot
En ging de reis samen verder
En op een dag
Sloten zich twee wagonnetjes aan
Hun geluk kon niet op.
Trouwambtenaar | Leonard Bouwhuis 