Gedichtjes tot slot
Wij vinden elkaar
Als je denkt het gevonden te hebben
Weet je al dat het niet zo is
We zijn voortdurend op zoek naar iets
Wat er al lang is
En vandaag al te zien is
Zo val je van de ene verbazing in de andere
Alleen zo vind je de liefde
Als een meertrapsraket
Lanceer ik mij naar het heden
En word ik mij bewust
Telkens het onmogelijke te proberen
Om het mogelijke te bereiken
Hier sta jij, hier sta ik
En vinden we de liefde die er is
Wij vinden elkaar
En de werelden die in ons schuilgaan
We gaan in gesprek en ontdekken
Het licht bij elkaar.
Ik moat dy noch wat freegje
Wolst my by myn namme neame
Altyd witte hoe ik hyt
Wolst altyd oan my tinke
Efkes stil stean by wa ik bin
Mei ik my feilig fiele yn dyn earmen
En hoopje datsto dat nea ferjist
Dy siere mei in blom
Dy’t dy optilt en blier makket
Kin ik dyn noas verleide mei myn swietens
Dy drage op myn hannen
Ik moat dy noch wat freegje
En sizze watsto al lang fan my wist.
In de ogen van de liefde
het is op de tweesprong
dat het vaak moeilijk kiezen is
en op de drempel
dat de twijfel zich meldt
de antwoorden liggen
zoals zo vaak wordt gezegd
zo dichtbij en bij jezelf
in de stilte van je hart
waar de een het gekozen pad
durft te verlaten
en avontuur op zich af laat komen
durft de ander het gebaande pad te laten
en te kiezen vanuit het hart
in de ogen van de liefde
ontstaat openheid en wordt toeval geboren
en wordt de wereld zo groot
als je hart kan dragen
Wat het uitzicht ons biedt
Het was pas na de wandeling
Dat ik begreep
Dat de weg ernaartoe
Minstens zo belangrijk is als het doel
Het was pas op de top
Dat ik begreep
Wat het uitzicht ons biedt
Aan steun, vertrouwen, aan samen met elkaar
Het was pas boven op de berg
Dat ik begreep
Wat er nodig is om
De liefde te omarmen
De muziekkeus van de Babs
You are the reason | Calum Scott
Wij zijn ment-to-be
Wij zijn ‘ment to be’
Als harmonie die zich verbindt in onze akkoorden
Waarbij de taal die we spreken
Verstomd in een goddelijk zijn
Wij zijn ‘ment to be’
Als een geschenk aan de wereld
Dat niemand anders kan geven
Onszelf te zijn bij elkaar
Wij zijn ‘ment to be’
En dat zal ons altijd onze weg doen vinden
We volgen hetzelfde pad
Delen ons leven tot in eeuwigheid.
‘In de kern van ons zijn
stroomt onze liefde constant’
Bij de bron van het bestaan
Hij was er al voor haar
Zij moest hem alleen nog vinden
Zij was er al voor hem
Hij moest haar alleen nog zien staan
Toen ze elkaar eenmaal ontmoeten
Gingen zij de boer op
Ontdekten zij de onmetelijkheid van hun werelden
Zo bekend en toch een avontuur
Met hun liefde voor het leven
Voor al wat groeit, loeit en kakelt
Van de morgenstond
Tot het avondrood
Leerden zij elkaars natuur
En omarmden de aarde
Terwijl de hemel zich boven hen opende
Bij de bron van het bestaan.
2020 | Een bijzonder trouwjaar!
Het was echt een bijzonder trouwjaar.
Met en door de coronacrisis.
Kennismakingsgesprekken via WhatsApp, thuisbezoeken op anderhalvemeter.
Met mondkapjes de trouwzaal in.
In een streng gelimiteerd gezelschap van soms amper tien personen elkaar het Ja-woord geven.
En toch was het bijzonder en dat zal het ook nog wel een tijdje zo blijven.
We moeten maar flink ons best doen om het coronavirus de baas te worden.
Daar zeg ik Ja tegen.
Waar wij Wij zijn
Waar ik Ik ben
Spant het universum zich om mij heen
Waar jij Jij bent
Vult de ruimte zich met klank en kleur
Waar wij Wij zijn
Gaat ons leven stromen
Van verscholen bronnen
Naar spirituele beken
Samen vlechten wij onze gedachten
Tot een ongekende kracht
Van samen één zijn en balans
Als werden wij ergens ontboden.
De laatste zin van dit gedicht is ontleend aan de titel van een boek.
In ‘Als werden wij ergens ontboden’ houdt Miriam Van Hee het spanningsveld tegen het licht tussen het zoeken, het reizen, de afweging eropuit te gaan, en om thuis te blijven.
In bijeenzijn van eensgezindheid
Wij dansen in het donker
Op afstand van en toch dichtbij
Vinden ons eigen ritme
In de armen van ons samenzijn
We vinden vertrouwen
In wat we zien bij elkaar
Zien de schoonheid van ons verleden
En de kansen voor de toekomst
Op blote voeten in het gras
Luisteren we naar ons favoriete lied
Schuifelen in gedachten
In bijeenzijn van eensgezindheid.
Onze trap naar de hemel
Ik zag je meteen
Tussen duizend kleuren
Kwam jij tot rust
Je sprong op
En het leven veranderde in een dans
Op het licht van de zon
Jij was die stem
Die alle geluiden deed verstommen
En bracht ons bij onze trap naar de hemel
Ik kan je niet vangen
In geen enkele schildering
Noch duiden in traceerbaarheid
Wij vinden elkaar in ons hart.
- 1
- 2
- …
- 11
- Volgende →
Trouwambtenaar | Leonard Bouwhuis 