Trouwdichter
Naar de tuin van nu
Laten we naast elkaar
Wandelen naar de tuin van nu
Alles gaat zo snel
En tegelijkertijd is er
Dat andere tempo vanbinnen
Dan wordt onze tuin
Het centrum van doorzicht
Ik ben jouw voorbeeld
Jij mijn steunpunt
Laten we onze wijsheid en kracht
Bundelen en transformeren
In vitaliteit en geestkracht
En luisteren naar onze hartenklop.
We vragen elkaar
We vragen elkaar
Wat we willen, wat we lusten
Wat we gaan eten
Hoe de dag was
En onze plannen deelbaar zijn
Of we die avond op de bank huismussen
Mijmeren over een moestuin
Om tussen prei en bonen te wonen
En met onze groene handen
Harmonie te delen
Zelden staan we erbij stil
Hoe vertrouwt het is bij elkaar
De vraag kwam spontaan
Het verbaasde mij niks.
Banken & Stilstaan
Kom zitten
Strek je benen
Ga onderuithangen
Met je benen op de poef
Jij maakt alles anders
Geeft kleur aan ons bestaan
De wereld zou niet hetzelfde zijn
Zonder mijn verbondenheid met jou
Lees mij voor
Uit ons boek vol herinneringen
Laten we de dag van morgen bekijken
Met de ogen van vandaag
Laten we stilstaan
Bij elkaar en wat ons drijft
Kom onder onze deken
En warmte vinden bij elkaar.
Mien himelske kar
De missie is helder
De toer sa heech
De himel sa ûnberikber
Boppe myn holle
Dat ik de maat net begryp
Dochs klim ik fierder
Higtegrinzen oertreffend
Mei treden ontelbaar en steil
Sjoch hoe sy klimt en laket
Dat ik har wille net begryp
Se nimt my mei
Myn kwetsberens nimt ta
De izeren dame blykt mild stemd
In útdaging foar wa bemind
Myn himelske kar
Doe ferdwûn myn eangst
Ik sloech myn earmen om har hinne
Frege om har hân
Taseine har trou
Tegearre himels heech.
Haverklap
Het is echt niet om de haverklap
Mijn hart staat zelden stil
Er komt geen klapscheet aan te pas
Om te weten dat ik jou wil!
Tot die ene ontmoeting
Alles vindt zijn weg
Al lijkt het leven af en toe een gekkenhuis
En lijkt er nergens meer een plek te zijn
Waar je aan kunt aanschuiven en tot rust kunt komen
Alles zoekt zijn weg
Al lijken alle wegen afgesloten en is er geen houvast
En lijkt er geen thuis te zijn, geen anker of ontmoetingsplek
Waar je op adem kunt komen en je verhaal ertoe doet
Alles wordt gehoord
Al lijken mensen soms doof voor je verhaal
En word je liefde bijna overstemd
Tot die ene ontmoeting
Het was als het doorstrepen
Van ‘ik zie het wel’ en ‘het komt wel weer’
Naar ‘ik open mijn hart voor jou’
Waar alles weer op zijn plek valt.
Waar herinneringen samensmelten
In ons hoofd waren we leeg
En leefde we vanuit duizend tekorten
In ons hart zijn we liefde
En leven we duizend vrijheden
Onze hoofden leefden duizend herinneringen
Overstemt door alleen zijn en verdriet
Onze harten leven in de volheid van dit moment
In de scheppende kracht van het hier en nu
Waar onze herinneringen samensmelten
Kent ons hart verleden noch toekomst
Worden hoofd en hart één
En leven we enkel in dit vrije en onbezwaarde moment.
- 1
- 2
- …
- 6
- Volgende →
