Trouwdichter
Where we embrace
Three days in a row
Were enough for us to connect
Our two worlds together
We walk along the coast line
Our waves have no boundaries
Our coasts form one sea
Where we embrace
The wind whispers our names
And brings us together in harmony.
Onze chemie
Onze liefde voor elkaar is niet van ons
Maar van onze chemie
Onze tijd raakt nooit opgelost
Zoekt altijd naar verbinding
Een lach, een schouder, een thuis
Het kan voldoende zijn open te zijn over
Wat in ons gebeiteld zit
Dingen die niet stromen
Vinden jaren later uitkomst bij elkaar
Winter kantelt en lente volgt
Harten spreken en herinneren zich
Wat niet verloren mag gaan
Die verbinding maakt ons één
De chemie is geen garantie
Soms verandert ineens het leven door een spontane kus.
Zijn waar we voor staan
We gooien onze ankers uit
Om aan te leggen waar geen kade is
We heien palen
Tot we vaste grond vinden
We storten beton
Vlakken de vloer waterpas
We schoren ons bestaan
Bestand tegen storm en ontij
We zijn een stip op een immens grote kaart
En zetten koers, vinden een weg
Zoeken een vorm
Om te zijn wie we zijn
Beter nog, we leven vanuit liefde
Zeggen wat we voelen
En denken vanuit ons hart
Om te zijn waar we voor staan.
Luister naar mijn hart
Appelbloesem van onze liefdesband
Dromen van een lente aan het water
Een frêle vlinder in een mensenhand
Met in hun hart een wens voor later
Ach, luister naar mijn hart
Naar de pracht van waaruit ik groei
Over de bloesem aan de waterkant
Herinneringen staan opnieuw in bloei.
Als ze er niet meer is!
Je weet pas wat je mist
Als ze er niet meer is
Dan dringt haar afwezigheid pas tot je door
Want eerlijk mensen, zonder Joke kunnen we niks
Als trouwambtenaar ben je misschien de kers
Maar Joke zorgde voor de ontvangst
De loper werd door haar uitgerold
Ze leidde de genodigden naar de zaal
Stelde het bruidspaar op hun gemak
Zette een glaasje water klaar voor het geval dat
De zenuwen de bruid gaan overmannen
Zij was de stille kracht achter vele huwelijksvoltrekkingen
Het steuntje in de rug voor menig Babs
Dus staan we even stil
Bij het moment dat ze er niet meer is
Dan weet je pas wat je mist.
Waar de verbinding is gemaakt
Ze stonden ieder aan een zijde
Op de oevers van het land
Met een groeiend verlangen
Zich te verbinden met elkaar
Met hun zielen reeds verbonden
Gooiden ze steentjes naar elkaar
Zo dempten zij de zee tussen hen
En bereikten elkanders hart
De zee kwam tot bedaren
In de bedding ontstond nieuw leven
Waar de verbinding is gemaakt
Bouwen zij hun eigen monument.
- 1
- 2
- 3
- Volgende →
