Trouwambtenaar | Leonard Bouwhuis

De trouwringen

Geplaatst op 30 augustus 2014 Geupdate op 5 januari 2017

Onlosmakelijk verbonden met het huwelijk zijn de ringen. Het uitwisselen van de ringen is al eeuwen een vast deel van de huwelijksplechtigheid. Over het algemeen vindt het uitwisselen van de ringen plaats in het gemeentehuis of stadhuis. Daarbij wordt door de meeste trouwambtenaren de volgende volgorde gehanteerd. Als eerste wordt de trouwbelofte afgelegd. Daarbij wordt de man het eerst gevraagd. Dan wordt het huwelijk bekrachtigd door de trouwambtenaar en mogen de echtelieden elkaar kussen. Een moment dat in het bijzijn van familie en vrienden altijd op veel bijval kan rekenen. Dan volgt het moment van het uitwisselen van de ringen. De man, alweer als eerste, schuift de ring aan de ringvinger van zijn vrouw en de vrouw doet dit aan de hand van haar man. Bruidsparen die na het burgerlijk huwelijk hun huwelijk kerkelijk laten inzegenen, kiezen vaak het kerkelijk huwelijk voor het uitwisselen van de ringen. In veel culturen is de ring of de cirkel een symbool van perfectie, volledigheid, vrouwelijkheid of de cyclus van het leven. Het uitwisselen van ringen gaat terug tot de farao’s van Egypte, die de ring zagen als een symbool van eeuwigheid, liefde en geluk, zonder begin en zonder einde. De trouwring wordt echter vooral gezien als symbool voor eeuwige trouw.

Aan welke hand
Aan welke hand wordt de trouwring eigenlijk gedragen is een veel gehoorde vraag. En om een historisch ingewikkeld verhaal kort te houden komt het er vooral op neer dat katholieken de trouwring aan de linkerhand dragen en de protestanten kiezen voor de rechterhand. De verlovingsringen worden precies andersom gedragen: katholieken rechts en protestanten links. De niet- of andersgelovigen dragen de trouwring vaak, naar Amerikaans gebruik, aan de linkerhand. De ringvinger is al eeuwen de plaats waar trouw- of verlovingsringen worden gedragen. Vroeger dacht met dat door deze vinger een ader liep die rechtstreeks in verbinding stond met het hart. Het is overigens pas sinds de negentiende eeuw dat ook mannen een ring dragen. Tegenwoordig zie je allerlei variaties op de trouwring. Oorringen, tatoeages, halskettingen en last but not least: de neusring. Ik ben ze echter nog niet tegengekomen.

Waargebeurde verhaal of Broodje aap?
Het kan bijna niet anders of er bestaan ook allerlei ‘volksgeloven’ rondom de trouwring. Een paar voorbeelden. Zo wordt er gezegd dat de trouwring permanent gedragen moet worden. Behalve door de ‘eigenhandig deeg knedende bakker’. Want de kans dat zijn ring na het eten van het brood teruggebracht wordt, is bijzonder klein. Verder wordt beweerd dat als een vrouw haar trouwring verliest, ze dan ook haar man zal verliezen. Meer onzin? Nou, vooruit. Er wordt ook nog beweerd dat bij het breken van de ring, de echtelieden komen te overlijden. Genoeg lariekoek.

Aanreiken van de trouwringen
Als babs vraag ik altijd wie de ringen gaat aanreiken en check ik voor aanvang van de trouwceremonie altijd of de ringen inderdaad aanwezig zijn. Over het algemeen heeft de aanstaande bruidegom, de ringen bij zich. In een doosje of verpakt in een zakdoek. Vaak helemaal klam van het zweet. Vaker nog worden de trouwringen aangereikt door iemand uit de naaste familie. Soms zijn het de kinderen van een broer of zus, soms ook door eigen kinderen of, en dat is wel heel erg bijzonder, door hun eigen hond. En dat ging een keer goed mis. De ringen waren voor de gelegenheid aan een lint geregen en vervolgens was het lint om de hals van de hond, een oude lobbes van een herdershond, gebonden. 

De hond was tijdens de ceremonie uit verveling aan het lint gaan likken, kauwen en trekken. Toen de hond werd geroepen om met de ringen te komen, kwam het beest met een ruk overeind waarbij hij met zijn poot de strik losmaakte en de ringen losraakten en de vloer oprolden. Het bruidspaar schrok zo van het incident dat ze de hond begonnen te roepen waardoor het beest in paniek achter de ringen aanholde en deze vervolgens met een lik naar binnen werkte. De gil die het bruidspaar toen slaakte deed het beest zich verslikken en de ringen verdwenen in zijn maag. Het dier op de kop houden en leegschudden had geen zin en om stante pede met braakpillen de ringen naar buiten te laten komen, was ook geen optie. De overige opties laat ik maar even voor wat het was. Ze besloten zonder ringen wisselen te trouwen en het er die dag maar niet meer over te hebben. In de meeste gevallen gaat het helemaal goed, worden jongetjes omgetoverd tot Lord of the ring en worden meisjes voorgoed besmet met het trouwvirus. De ringen worden in de meeste gevallen aangereikt op het wel bekende kussentje. Maar ook mandjes zijn erg in. Verder zijn ballonnen in opmars en de leukste van allemaal waren de keycords gedragen door twee neefjes.