Gemeente Heerenveen
Als ze er niet meer is!
Je weet pas wat je mist
Als ze er niet meer is
Dan dringt haar afwezigheid pas tot je door
Want eerlijk mensen, zonder Joke kunnen we niks
Als trouwambtenaar ben je misschien de kers
Maar Joke zorgde voor de ontvangst
De loper werd door haar uitgerold
Ze leidde de genodigden naar de zaal
Stelde het bruidspaar op hun gemak
Zette een glaasje water klaar voor het geval dat
De zenuwen de bruid gaan overmannen
Zij was de stille kracht achter vele huwelijksvoltrekkingen
Het steuntje in de rug voor menig Babs
Dus staan we even stil
Bij het moment dat ze er niet meer is
Dan weet je pas wat je mist.
Tot onze herinnering reikt
Ik zag je stromen
En waagde de sprong
Wij verlegden onze grenzen
En ontdekte onszelf in elkaar
Jij zocht je bestemming
En baande jezelf een weg
We kruisten onze paden
En maakten elkaar heel
Het leven gaf ons toekomst
Verantwoordelijkheid, passie en creativiteit
Een doel om voor te leven
En met familie te delen
Vandaag slaan we ons kamp op
Leggen een vuur aan
En houden het brandend
Tot onze herinnering reikt.
Skouder oan skouder
Asto mei dyn holle fiele kist
En mei dyn hert tinke
Dan is thús wêr dien hert is
En kinsto dysels weze wêrsto bist
Dan kin der neat fout gean
Allinne oars dan ferwachte
Dan kinsto tegearre dûnsje en boartsje
Jimme wei fine en yn it ljocht stean
Yn de tradysje fan jim âlders
Gean jim fierder, skouder oan skouder
En meitsje jimme bûtengewoan resultaat
En fiere it libben!
Het weggeven van de bruid
Het is een prachtig gebaar als vader zijn dochter weggeeft. Een traditie die ver teruggaat in de tijd. De tijd dat dochters vooral gezien werden als ‘bezit’ van hun familie. De tijd dat trouwen een soort van zakelijke transactie was tussen twee families. De familie van de bruid werd geruild voor geld, goederen en status. Er werd dus niks weggegeven, in tegendeel, er werd een afspraak nagekomen. Het weggeven van de bruid was het symbool van tevredenheid over de afhandeling en gaf tevens aan dat de familie achter het huwelijk stond.
Tegenwoordig worden bruiden nog steeds weggegeven maar dan met een totaal andere betekenis. Zelf zou ik het weggeven willen omschrijven als ‘meelopen’ en je dochter begeleiden naar haar aanstaande man. Dat heeft de vader immers zijn hele leven gedaan. Nu draagt hij zijn ‘zorg’ over aan de bruidegom en geeft daarmee tevens te kennen achter het huwelijk van zijn dochter te staan.
Mijn advies is steevast: ga het ritueel doorspreken en oefenen. Geef aan wat het voor jou betekent en bespreek ook hoe jij samen met je vader deze traditie vorm wil geven. Maak er een vader-dochter-momentje van en je zult zien, dan komt het helemaal goed.
Tot slot nog enkele tips.
Kies muziek waar op je schrijdelings kunt lopen. Bijvoorbeeld door samen een stap te doen en daarna de andere voet weer aan te sluiten. Dus stap, sluit aan. Beide met hetzelfde been beginnen maakt het af.
Verder houdt de vader zijn arm omhoog en rust de hand van de bruid op zijn arm. Prachtig toch. Maar eerst oefenen hoor.
